-
1 εὐ-δαιμονέω
εὐ-δαιμονέω, ein εὐδαίμων sein, glücklich sein; ἡ τυραννὶς πολλά τ' ἄλλ' εὐδαιμονεῖ Soph. Ant. 502, wie Eur. εὐδαιμονήσει δ' οὐχ ἕν, ἀλλὰ μυρία Med. 952, vgl. Gr. 541, in Vielem glücklich sein, viel anderes Gutes haben (Sp., wie Luc. D. mort. 24, 3, auch ἔν τινι); Her. 2, 177; Thuc. 8, 24 u. Folgde überall; mit εὖ πράττειν verbunden, Plat. Charm. 174 b; – εὐδαιμονοίης, möge es dir wohl gehen, Ar. u. Eur. oft; bes. im Wohlstande sein, πόλις εὐδαιμονοῦσα, Xen. Vect. 6, 1. Vgl. εὐδαίμων.
См. также в других словарях:
ευδαιμονώ — έω (ΑΜ εὐδαιμονῶ, έω Μ και άω) [ευδαίμων] είμαι πράγματι ευτυχισμένος, δεν έχω δυσκολίες ή στενοχώριες αρχ. 1. πλεονεκτώ («ἡ τυραννὶς πολλὰ τ ἄλλ εὐδαιμονεῑ κἄξεστιν αὐτῇ δρᾱν... ἂ βούλεται», Σοφ.) 2. και ως ευχή («εὐδαιμονοίης», Ευρ.) … Dictionary of Greek
